Na jarenlange kritiek, schrijnende dossiers en talloze klachten van ouders is het eindelijk zover: de Raad van Toezicht van Jeugdbescherming Noord (JBN) en Veilig Thuis Groningen treedt af. Niet uit zichzelf, maar onder druk van inspectierapporten die het falen van de organisatie zwart-op-wit vastleggen. Het feit dat het verscherpt toezicht nu officieel is opgelegd, is niet alleen een noodzakelijke maatregel, maar vooral een bevestiging van wat duizenden ouders al jarenlang weten en voelen: het systeem faalt, en niet een beetje ook.
📉 Onveilig systeem
Het rapport van de Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd (IGJ) en de Inspectie Justitie en Veiligheid (JenV) laat niets aan de verbeelding over. Jeugdbeschermers die te veel dossiers hebben, onvoldoende deskundig zijn, of zelfs helemaal ontbreken. Kinderen die in onveilige situaties blijven zitten. Ouders die jarenlang geen gehoor krijgen. En organisaties die achter gesloten deuren met rechters overleggen, terwijl ouders niet eens serieus worden genomen in de rechtszaal.
Dat dit allemaal zó lang heeft kunnen doorgaan, zegt alles over het gebrek aan écht toezicht, én over het institutionele vertrouwen dat zulke organisaties jarenlang blind hebben genoten – ten koste van ouders, kinderen, én het vertrouwen in de rechtsstaat.
🚨 Klassenjustitie in de praktijk
Dat de Raad van Toezicht aftreedt “om ruimte te maken voor verbetering” is een mooi klinkend zinnetje, maar mag niet verhullen wat hier werkelijk gebeurt. Er wordt verantwoordelijkheid genomen voor jarenlange schade. Duizenden gezinnen zijn vermorzeld door beslissingen van instellingen die nu pas onder toezicht komen te staan. De vraag is: waar blijven de excuses? Waar blijft de compensatie? Waar blijft de erkenning van de pijn?
We moeten het beestje bij de naam noemen: dit is institutionele klassenjustitie. Instellingen als Jeugdbescherming Noord krijgen voorrang bij rechters, toegang tot besloten overleggen, en worden jarenlang uit de wind gehouden. Ouders daarentegen worden geïntimideerd, niet gehoord en genegeerd.
🛑 Genoeg is genoeg
Het is tijd dat ouders, juristen, journalisten en maatschappelijke organisaties samen een vuist maken. Dat we stoppen met de normalisering van macht zonder rekenschap. En dat we als samenleving eisen:
Volledige openheid over alle gesprekken tussen JBN en rechtbanken;
Onafhankelijk toezicht mét ouderparticipatie;
Snelle hulpverlening zonder machtsmisbruik of dossierpolitiek;
En erkenning van de schade die gezinnen hebben geleden.
Het aftreden van deze raad van toezicht mag geen eindpunt zijn, maar een begin. Een begin van echte transparantie, van rechtsbescherming voor ouders én kinderen. Want wie de meest kwetsbaren in de kou laat staan, verliest alle gezag.
De rechtsstaat faalt niet alleen als rechters partijdig zijn, maar ook als instanties jarenlang hun gang mogen gaan zonder controle.
